Laos door de ogen van Katrien

Na een een nachtje overslaan en een midnight breakfast op het vliegtuig kwamen we zondag 9/12 aan in Luang Prabang (Laos). Het eerste wat Ella zei was: ”Het stinkt hier”. Hmmm... tja, eigenlijk had ze wel gelijk, Azië ruikt anders.  Mij  bracht die geur me direct terug naar 13 jaar geleden en het voelde goed om hier terug te zijn. Ik was benieuwd om alles hier opnieuw en verder te ontdekken met ons drietjes. Maar eerst wat gaan bekomen van de jetlag en wat slaap inhalen. 

We zagen dat het terechtkomen in een toch wel heel andere wereld een serieuze indruk naliet op Ella, dus de eerste dagen deden we het heel op ‘t gemak. Wennen aan en genieten van het straatleven: de marktkraampjes in alle geuren en kleuren, zingende monniken in een tempel, lekkere en goedkope streetfood. En af en toe eens ontsnappen door een toeristencocon in te duiken: frietjes eten in een heel toevallig ontdekt Belgisch restaurant of languit relaxen in een backpackerscafeetje langs de Mekong.

Ons eerste actieve avontuur was een olifantendriedaagse. Een bitterzoet avontuur om eerlijk te zijn. We kozen voor een lokale touroperator maar belandden daardoor in het Chinese massatoerisme met bijhorende ethiek die niet de onze is. Maar als we ons focussen op de momenten dat de Chinezen er niet waren, houden we er wel onvergetelijke herinneringen aan over hoe we ’s avonds de olifanten terug naar hun plekje in de jungle mochten brengen gezeten in hun nek.

We sloten deze driedaagse af met een bezoek aan een vlindertuin, heel mooi, en aan de Kuang Si watervallen, adembenemend indrukwekkend mooi! Inclusief een frisse duik in het ijskoude water, daar kikker je helemaal van op!

De dag erna gingen we op eigen houtje op pad en trokken we naar het Nam Dong natuurpark. We waren er praktisch alleen. De rust en een mooie wandeling perfect op onze maat door de prachtige natuur, was precies wat we nodig hadden. De tocht liep over hoge wiebelige hangbruggen tussen de bomen en langs smalle modderpaadjes langs de watervallen (en ik deed me soms stoerder voor dan ik me voelde 😉😎).  Helemaal voldaan en opgeladen keerden we terug naar de stad voor ons laatste nachtje in Luang Prabang.

Om op onze volgende bestemming te geraken namen we twee dagen de slow boat om de Mekong af te varen (of op te varen eigenlijk, we gingen stroomopwaarts) tot aan de grens met Thailand. We genoten van het nietsdoen, wat lezen en wat schrijven, en genieten van het prachtige uitzicht. 

Dan tijd voor het spannendste langverwachte onderdeel van onze reis: de Gibbon Experience.  We werden diep de jungle in gebracht. Eerst met de jeep een uur langs gewone wegen, dan door de rivier en dan nog een heel stuk langs onverharde wegen door het bos. Het laatste stuk dieper de jungle in was te voet, daar kon zelfs geen jeep meer door.  En ja hoor, Ella stapte flink mee, op kop zelfs! Na de gidsen huppelde ze vrolijk steil omhoog, trots dat haar batterijen beter werkten dan die van de rest van de groep. Dan kregen we onze zipline outfit (te vergelijken met een muurklim outfit) en werden we ingedeeld in drie groepjes van zes en kreeg elk groepje twee gidsen en een boomhut toegewezen. Ons groepje kreeg de verste boomhut, op nog een goed halfuur verder het bos in. Daar gingen we dan. Of vlogen we dan, beter gezegd. Tussen de bomen waren kabels gespannen en zo konden we van de ene boom naar de andere “zippen”. Tot 300 meter lang en hoog... Ja, wel spannend, dat kan ik je verzekeren, maar ook: WAAAAAUW!!! Onbeschrijfelijk!  En zo kwamen we dan ook onze boomhut binnengevlogen, op 45 meter hoogte in een boom van 65 meter hoog. Wat een prachtig bouwwerk! En wat een adembenemend uitzicht! Dat was onze thuis voor de volgende twee nachten. En ook Ella doorstond dit allemaal superstoer. We forceerden haar niet en lieten haar op haar eigen tempo en volgens haar eigen wensen dit grote avontuur beleven: zippen enkel vastgeklikt aan papa, en wanneer nodig eventjes rusten in de boomhut met mama. Halverwege de tweede dag was ze helemaal mee en wilde ze er wel nog een weekje blijven, zei ze. Wat een unieke onvergetelijke ervaring! Oh ja, en de gibbons (zingende aapjes) kregen we niet te zien maar de laatste ochtend hoorden we wel een prachtig concert vanuit ons hemelbed in onze boomhut. Kersje op de taart 🎶🐒

Dat was het dan voor Laos, nu de grens over naar Thailand.