Noord-Thailand door de ogen van Katrien

Waar zaten we... 21/12 op het einde van ons zipline avontuur. Na een afscheidsdrankje met onze boomhut-genoten staken we de grens over naar Thailand. Onvoorstelbaar hoe een eigenlijk imaginaire lijn zo’n wereld van verschil kan maken. Je ziet onmiddellijk dat het hier al een heel pak meer verwesterd is. 

Chiang Rai: door ons korte tijdsbestek daar hebben we het niet ten volle kunnen ontdekken en blijft me van de stad zelf vooral de drukte en het lawaai bij. Hoewel er blijkbaar best heel wat rustigere plekken te vinden zijn en veel mensen het net een aangename stad vinden. Die ervaring hebben we dus gemist. 

Chiang Rai was ook: ietwat megalomaan en soms totaal absurd. 

Bijvoorbeeld om met een busje van Hello Kitty naar een metershoog wit Boeddhabeeld op een berg gevoerd te worden.

Of trots afgezet te worden bij een gigantisch gouden beeld van het logo van een bekend biermerk hier (zoals de stier van Jupiler bij ons) waarrond ze dan een afgelekt park aangelegd hebben waar je op een meertje kunt varen met een pedalo-zwaan (à la Hotel Römantik voor de kenners).

Of een afbeelding van de Minions en Picachu te ontdekken op een muurschildering van een tempel 🙃🤣. 

Hoewel ik moet toegeven dat die laatste tempel (the White Temple) wel echt indruk gemaakt heeft. Het was megalomaan met een spiritueel kantje.

Tot slot was Chiang Rai ook: genieten van een mooie, rustige wandeling door de bananenboomjungle (zie verslag Ella 😉) naar een waterval.

Dan op naar Chiang Mai, de hoofdstad van het noorden, waar ik een paar uur bijscholing massage had geboekt. Blij dit meegepikt te hebben! En terwijl ik op cursus zat, moesten Sam en Ella een plekje vinden waar we konden slapen, wilden we kerstavond niet helemaal als Jozef en Maria met kindeke Jezus moeten beleven.

Gelukkig hebben ze iets gevonden, en voor kerst mocht het al eens wat luxueuzer dan wat we gewoon zijn. Zalig genoten van een kamer naar Europese standaarden en een duik in het zwembad op kerstdag. 

Maar waar we eigenlijk echt naar verlangden, was naar een rustpunt op onze reis. Stilte, natuur en ergens even kunnen blijven. Dat hoopten we te vinden in Pai, een stadje nog meer naar het noorden waar we al van verschillende mensen veel lof over hoorden.

Om er te geraken moet je er wel iets voor over hebben: 762 bochten door de bergen in een minibusje. De kotszakjes lagen klaar naast de chauffeur. Muisstil was het in dat busje, iedereen zich volop concentrerend om niet misselijk te worden. Maar we zijn er geraakt, zonder die zakjes te moeten gebruiken.

Die hadden we helaas wel nodig de daaropvolgende nacht... Ons eerste avondmaal in Pai, hoewel heel lekker, is Ella en mij slecht bevallen. Ons eerste dagje Pai was er voor ons dus eentje om uit te zieken en terug op krachten te komen. Ondertussen is Sam op zoek gegaan naar een thuis voor de volgende dagen, want voorlopig sliepen we in een (very overpriced) mini trekkershutje aan de rivier. En dat heeft hij zeker gevonden!

Het rustpunt waar we zo naar uitkeken vonden we bij Mink en Jake, een Thaïs-Amerikaans koppel dat aan de rand van het stadje leuke hutjes op palen verhuurt. Heel apart sfeertje daar bij de felle maar goedhartige Mink, met heel wat verblijvers die er precies een stuk van het meubilair aan het worden waren. Eens je daar komt, is het gevaarlijk om er te blijven plakken blijkbaar. Wat ook geldt voor Pai in het algemeen trouwens. Heel wat toeristen zijn hier op een bepaald moment blijven plakken, waardoor de ooit verborgen parel van het noorden wat uit z’n voegen is gebarsten, maar toch blijft het een mooi plekje op aarde.

Niets moest, en niets doen en lekker eten stond er vaak op het programma, maar natuurlijk wilden we ook wel iets gezien hebben van de streek. We huurden een supertof retro brommertje met side-car waar Ella en ik net in pasten - en we hadden veel bekijks 😂🤩. Zo konden we op eigen houtje wat verkennen en bezochten we Pai Canyon. Voor de iets verder afgelegen bezienswaardigheden regelde Mink voor ons een privé-chauffeur en zo kwamen we bij een indrukwekkende gigantisch grote grot waar we op een bamboevlot onder de slapende vleermuizen door konden varen, en gingen we een lekker warm ontspannend badje nemen in een natuurlijke warmwaterbron.

‘t Was ook fijn om oudejaarsavond op onze thuisplek-voor-even te kunnen vieren, met cadeautjes, potluck en kampvuur. 

Voor mij nog voorafgegaan door een vrouwencirkel met burning bowl ceremonie waar ik heel onverwachts voor uitgenodigd werd en waar ik natuurlijk graag op inging. Mooi.

En onze nieuwjaarsochtend-activiteit was zaaaalig: met ons drietjes helemaal alleen de rivier afdrijven in een rubberband, enkel omringd door het water, de bergen, de zon en de buffels op de oever 😎🐂🌞❤️ Happy New Year voor jullie allemaal!!! En bedankt voor jullie reacties, dat is echt leuk😘

Nu zijn we weer onderweg, richting zuiden. Wordt vervolgd...