Van noord naar zuid door de ogen van Katrien

De storm Pabuk haalde tot bij jullie het nieuws. Terwijl we hier keken hoe we de letterlijke storm in het zuiden moesten ontwijken, raasde op dezelfde dag een figuurlijke storm door ons idyllische avontuur. Beide stormen waaiden over zonder ongelukken en dus kan ik hier verder vertellen over de mooie dingen die we zagen en meemaakten.

Sukothai en Ayutthaya waren onze twee stops op onze lange reisroute van noord naar zuid. Beide steden staan bekend om hun oude ruïnes in Angkor Wat-stijl. Beetje cultuur op ons programma dus. 

De eerste dag in Sukothai kon ons absoluut bekoren: op de fiets door het platteland van de ene site naar de andere met veel indrukwekkende Buddhabeelden en tempelruïnes. Maar daarmee was onze culturele honger wel gestild. Ayutthaya kon ons niet bekoren: veel te druk, en van de tempels schoot in onze ogen niet veel meer over. Hoewel het voor kenners misschien het walhalla is, voor ons was de magie er niet. 

Na een nachtje Bangkok hadden we nog een hele reisdag voor de boeg om het zuiden te bereiken, waar we zouden starten op Koh Tao, het ultieme snorkel- en duikeiland. 

Hoe goed de urenlange busritten meegevallen zijn, zo verschrikkelijk was de boottocht naar Koh Tao. De naweeën van de storm zorgden voor een wel erg woelige zee, wat meer dan de helft van de passagiers - inclusief mezelf - aan het kotsen bracht. Twee bemanningsleden hadden zelfs als job om kotszakjes uit te delen en die mooi gevuld terug op te halen. 

Koh Tao was voor Sam vooral een rustweekje (knie- en andere pijnen, waardoor zijn duikplanken helaas in ‘t water vielen) en voor Ella en mij een snorkelavontuur. Ik ben echt trots op Ella hoe stoer ze met me meegesnorkeld heeft. We zwommen tussen vissen in alle kleuren van de regenboog, zagen Nemo en zelfs een babyhaai! Ik ben helemaal onder de indruk van de pracht van de onderwaterwereld. 

Het hoogtepunt op Koh Tao met ons drie samen, was onze wandeling van het ene verlaten strandje naar het andere, over een junglepadje waarvan we op den duur sterk begonnen te twijfelen of het wel een padje was... Maar ja hoor, we kwamen telkens opnieuw op een klein strandje met helderblauw water. Het was echt een ontdekkingstocht van paradijselijke strandjes zoals je ze voorstelt als je denkt aan het liedje “🎵Drink met je billen bloot melk uit een kokosnoot, je wordt vanze-elf groot. Op een onbewoond ei-ei-eiland... 🎶” Maar pas op voor die kokosnoten, want eentje viel op een paar meter van Ella uit de palmboom op het strand. En ik kan je verzekeren, dat was een serieuze klets en die wil je niet op je kop! Van dan af aan zochten we een plekje op het strand NIET onder een kokospalm. 

Van Koh Tao verhuisden we naar het buureiland Koh Phangan, een uurtje verder met de boot. Ondertussen was de zee helemaal gekalmeerd en verliep de boottocht zonder misselijkheden. Koh Phangan staat bekend als feesteiland met Fullmoonparties, maar wij trokken naar de andere kant van het eiland: een yoga- en vegan paradijs - net wat we nodig hadden. Zowel het Thais- als het toeristen-eten kwam ons wat de oren uit en we snakten naar wat healthy food. Heerlijk! ’s Morgens van ons hutje op het strand even de zee induiken, good food en good vibes overdag, en de dag afsluiten met een zonsondergang op het strand. Tja, klinkt niet slecht hé, dat konden we wel gewoon worden, maar het einde van ons avontuur naderde en we hadden nog twee stops op ons programma die we niet wilden missen.

Nu zitten nu in Khao SokNational Park, terug op het vasteland en weer in een heel andere wereld. Ik waande me al in de jungle kilometers voor we er waren. Overal waar je kijkt, is het groen, tot de toppen van de omringende bergen toe. We logeren in een hutje aan de rivier, in een mooi resort en toch voelen we ons midden in de jungle. We werden verwelkomd door een klein vogeltje met een lange snavel die nectar aan het snoepen was uit een mooie tropische bloem. We staan op met een oorverdovend concert van alle dieren die wakker worden bij zonsopgang - vooral een soort van krekels geven serieus van jetje klokslag 6u30. We zien aapjes de rivier over springen van op ons terras. En we gaan slapen met het gekwaak van kikkers naast onze deur.

Morgen nog een dagje genieten van deze natuurpracht en overmorgen nog voor een paar dagen naar een laatste eilandje voor we weer huiswaarts keren.

“Door de ogen van Ella“ zal voor later zijn: tis een beetje van:  can’t talk - must swim now!